LADYBIRD, LADYBIRD PELIKULA

Arreta goiztiarraren inguruan pelikula bat ikusi genuen klasean. Ladybird, Ladybird pelikula hain zuzen.  1994.urtekoa da, eta bere zuzendaria  Ken Loach da.  Gogorra, errealista, eta unkigarria bezala definituko nuke, benetan gaizki sentiarazten dizula, eta ukitzen zaitu.

LadyBird benetako istorio batean inspiratutako film-a daukagu.  Bertan emakume baten bizitza kontatzen digute, Maggierena. Lau ume ditu, aita ezberdinetakoa, eta bere egoera oso larria da. Maggie oso istorio beltzak bizi izan ditu, jo diote, eta bere giro familiarra ez da batere egokia haurrak hazteko. Momentu batean Jorge ezagutzen du, hispanoamerikatik datorren gizona. Errefuxiatua da, arazo politikoak izan ditu bere herrialdean eta kanpora alde egin behar du, Maggie ezagutzen duenean berehala maitemintzen da berataz, eta laguntza eskaintzen dio behar duen guztirako.

Baina zerbitzu sozialak laster ume hauen egoeraz larritzen dira, eta lau umeak kentzen dizkiote amari. Benetan ama ona da, baina bere egoera oso txarra da, eta umeak zaindu ezin dituela esaten dute zerbitzu sozialak. Pelikula osoan emakume honen sufrimendua adierazten da, nola gaizki sentitzen den benetan, nola bere haurtzaroaren traumak ez dizkioten batere laguntzen bere bizitzan, eta nola borrokatzen duen Jorgerekin familia bat osatzeko. Jorgerekin ere umeak izaten ditu, baina beti kentzen dizkiote. Eta hauek arteko borrokak ere ematen dira.

Nire ustez Maggie ama ona da, ahal duena egiten du, baina bere egoera oso larria da, eta ez du familia estrukturatu bat eta etxe bat, ezta dirurik ere haurrak ondo zaindu ahal izateko. Adibidez, pelikulan umeak bakarrik usten ditu etxean, bera lanera joaten delako, halako batean sute bat ematen da etxean, eta ume bat bere gorputzean izugarrizko zauriak izaten ditu. Ama lanera joan delako utzi ditu bakarrik, baina hau ezin da egin.  Maggie benetan gaizki sentitzen dela daraman bizitzarekin eta bere umeei ematen ari dien bizitzarekin, baina ezin du besterik egin. Galdera da… Norekin daude hobeto haurrak? Amarekin, beste familiekin. Nire ustez, umeak traumak jasoko dituzte bi egoeretan, eta ez dira ondo sentituko ez amarekin (erantzun egokia eman ahal ez dielako…asko maite dituen arren…) ez beste familiekin edo zentro batean, Bere benetako familiarekin, kasu honetan amarekin egon nahi izango dutelako, baina ez da zaila.

Horrelako egoerei erantzun on bat ematea ez da gauza erraza, nire ustez gobernuak laguntzak eman beharko lituzke. Horrelako kasuak ematen direnean, ama hauek nolabaiteko laguntza jaso ahal izateko, bai ekonomikoa, baita psikologikoa, hezitzailea… Azkenean ama hauek sozialki baztertuta daude, auto-estima gutxi daukate, eta edozer gauza egiteko daude prest, bere umeen bizi kalitatea bermatzeko.  Lagundu ahal dien bakarra gobernua da, baina ez dute horrela jokatzen. Eta haiek dira egoera askoren errudunak.