INTEGRAZIOA ETA INKLUSIOA EZ DA BERDINA.

   Integrazioa eta inklusioa bi hitz ezberdin dituzten hitzak ditugu, horregatik ezin ditugu sinonimotzat hartu behar.

     Bi hitz hauek hezkuntza premia bereziak zituzten haurrekin erabiltzen hasi zen. Badakigu lehen hezkuntza berezia zituzten umeak baztertu egiten zituztela, beste eskola batzuetara eramaten zituzten... Gero 1990ean integrazio hitza erabiltzen hasi zen, eta honek aldaketa ugari ekarri zituen.

    Hezkuntza ume guztiek duten eskubide bat da, premia bereziek dituztenentzako ere, hau da guztiok ulertu behar dugun lehenengo puntua.  Beraiek ere hezkunta jasotzeko, laguntza, zainketa.. behar dute, bere premiei erantzuna ematen diona hain zuzen.  Honek eztabaidarako gai bezala aurkeztu zen: premia bereziak dituzten umeak gela arruntetan integratzearena.

Baina zer da nahi duguna?  Sistema tradizionalean jarri (integrazioa) edo sistema tradizionalean barneratu (inklusioa).

    Integrazio hitza hezkuntzako arloan,  hezkuntza berri bati buruz hitz egiteko erabili zen, 1990ean. Premia bereziak zituzten umeentzat.  Begirada berri honek ume guztien beharrei eusten dio,  bereizketa eta segregazioarekin apurtuz.

    Integrazio honek dakarrena hurrengoa da: edozein gelan premia bereziak dituen ume batekin topo ahal gara, baina honek ez du eguneroko laguntza berezia hartuko. Ere aurkitu ahal gaitezke ikastetxe batzuk non, ume hauek beste gelatan gauden beste lan motak egiten, eta beste umeekin bakarrik une konkretu batzuetan dauden. Integrazio hitzaren definizioa bilatuz gero, aurkitzen duguna da: zerbait edo norbait osotasun batera parte izatera pasatzea. Baino ez zer gertatzen da norbait hori, ez daukanean osotasun horrekin harremana?

    Gaur egun berriz, beste terminologia batekin hari gara, eskola inklusiboaz hitz egiten da, eta  ume horiek curriculumean islatzen dira. Inklusioa barneratzea esan nahi du. Sistema horren parte izatea,  baina beraiek dira errealitatera  egokitu behar direnak.  Esan behar dago, hitza edo kontzeptu bera oso ondo dagoela, inklusioa  hitza beraiei garrantzia ematen diolako, baina errealitatea beste bat da, beraientzat hezkuntza prozesua  ez da oso esanguratsua,  ez dagoelako beraientzako zuzenduta, beste batzuentzat baizik. 

     Horregatik eskola inklusibotaz hitz egiten denean, utopia batez hari bagina bezala ikusten dut pertsonalki, teoria oso ondo dago, ume horiei garrantzia gehiago eman behar zaie, beraiek ere ikasteko eta irakasteko ahalmena dutelako, betiko eskoletan egoteko eskubidea dute, hezkuntza jasotzeko eskubidea, berdin da  dituzten premiak. Baina ikastetxea, hezkuntza prozesua da umeari egokitu behar zaiona, ez alderantziz. Ez da batere erreza, badakit, baina lan egin behar dugu hori lortzeko. Eskola inklusiboa garatzeko.  Desberdintasunak balorea bezala ulertu behar dugu, aberastasun bezala, eta hemendik metodologia  ezberdinak sortu. Azken finean guztiok ezberdinak gara eta  era ezberdinetan ikasten dugu.

     Dena den, esatea gauzak ez direla egun batetik bestera aldatzen, eta bide egokian goazela uste dut, bideo bat usten dut, non inklusiorantz abiatzen garela islatzen duen:

http://www.youtube.com/watch?v=HYKBBYUSpU4