EXPERIMENTAKZION

      Bi asteetan zehar EXPERIMENTAKZION esperientziaren partaide aktiboak izan gara. Bi ikasgai (Antolakuntza eta EiO)eta bi klase nahastu dira, helburu konkretu batekin, taldekatze ezberdin bat egitea, eta proiektu edo lan bat burutzea.  Klasean informazio mordo jasotzen dugu, batzuetan non kokatzea kostatzen zaiguna. Informazio horrekin lanak egitea eskatzen zaigu. Eta hau izan da nire esperientzia pertsonala.

      Aurten klasean berria naiz. Honekin esan nahi dut, beste klasetik ez nuela inor ez ezagutzen. Bi klase bakoitzeko nahastu ditugu. Ez nituen besteak ezagutzen, bakarrik bistatik. Harremana ona izan da, jatorrak dira nire ikuspuntutik eta ez ditugu arazorik izan elkarrekin lan egiteko. Erabakiak adostatu  genituen, argudioak bultzatu ditugu bakoitzak bere ideiak defendatzeko. Adibidez nire ustez hau jartzea ondo legoke, zergaitik? Ba nik ez dut ikusten, zergaitik? Azkenean gauza guztiak adostu ditugu eta emaitza guztion artean mural bat sortzea, guztion ideiekin.

      Gustatuko litzaidake jakitea ze irizpide jarraitu dituzten irakasleak taldekatzeko. Ez dut uste kasuala izan denik.

       Klaseko aniztasuna nabaria da ere, hori argi dago. Adinagatik, interesagatik, klasean duten rolagatik… hori klase eta leku guztietan sumatzen da. Nire aburuz, klaseko jarduera hau, aniztasuna nabarmentzeko eta nola kudeatu ahal dezakegun jakiteko erabili da. Bi ikuspegitik, kanpotik ikusita eta barrutik sentituz.

Klasean gure iritziak eta pentsamenduak altuz esatea eskatu zaigu, zenbait erabaki hartzeko. Adibidez: zer gertatzen da klasera lehenengo astean etorri ez direnekin? Hauek beste talde batean jarriko dira? Atera zen erabakia, ez zetozen bat, nik egingo nukeenarekin. Nire aburuz, hau ze nolako andereñoak izango garen islatzen du ere.

Hasteko,  hau entzutean, kurtsoan zehar etortzen diren umeekin lotu nuen nire burua, harrera plana egiten ari garela eta… Zer gertatzen da ume hauekin? Nola lagundu ahal diegu? Talde berezi bat eginez ez… eta denbora gehiago emanez? Hori bidezkoa da?

Nire ustez pertsona hauek, taldeetan sartu beharko ziren. Eginda dauden taldeetan. Horrela besteek azaltzeko erraztasuna izango zuten, eta erritmoa gutxi gora behera jarraituko zuten.

       Etorri ez direnei talde berria emanez gero, bi gauza gertatuko dira, klasean ez dutela jende berriarekin lan egingo, hau da, esperientzia hau ez dutela biziko azken finean, eta beste denbora eta giro batean egongo direla hain zuzen. Integrazioa ez dut uste lortuko denik horrela. Beste aste bat utzi? Zertarako, helburuetara ailegatzeko? Agian aste honetan berdina egin ahal dezakete, ordu pare bat gehiago sartuz klasea amaitzerakoan.. hori norberaren erabakia da ez? Zenbat lan egin behako dudan ni nahi dudan helburua lortzeko, besterik ez.  Honek dinamika apurtu duela uste dut.

      Beste alde batetik komentatzea, lehenengo egunean guztiz galduta geundela, ez genekien ondo zer egin behar genuen, bakoitza era batean interpretatu zuen egin beharrekoa, ahotsa ezberdinak zer eginbeharrekoa agintzen zuten,eta gu zeozer egin genuen, egin behar ez genuen zerbait. Hasieran galduta sentitzen nintzen. Asko. Baina egoera berri batean geunden, ezagutzen ez nuen jendearekin, horregatik hitz egiteko eta gehiago ezagutzeko aukera eskaini ziguten. Hau giroa sendotu zuen eta atsegina zen. Gero lan egiteko orduan baikorra izan da. Gauzak egiten hasi ginen baina feedback-a etorri zen bueltan, eta gaizki egiten ari ginela esan zigun. Honek sentsazio txarra eragin zuen kide guztiei. Denbora galdu genuela, berriro hastera, zergaitik ez dugu ondo egin, zer egin behar da orduan. Ez genuen ondo ulertzen egoera. Baina berehala martxan jarri ginen eta arazoa konpontzea lortu genuen behintzat. Hasierako ideia (eskola inklusiboa) ideia nagusi giza ustea erabaki genuen eta metodologiaren lanarekin hasi ginen berehala. Bi asteetan helburua lortzen ari garela uste dut, behintzat nahiko pozik gaude emaitzarekin, eta egin beharrekoa dela pentsatzen dugu. Esperientzia baikorra izan dela pentsatzen dut, ezberdina behintzat, eta pentsatzeko eragina izan du. Eta norbera bere azalean sentiarazteko nola ikusten duen bere burua egoera eta ekintza ezberdinak egiten ezagutzen ez duen jendearekin.

      Bukatzeko antolakuntza egokia izan dugula uste dut, nire puntutik ikusita behintzat ez ditut arazoak sumatu, eta inklusibitatearen barruan lan egin dugu, muralean guztien erabakiak eta ideiak islatuta gelditu baitira, hori da probarik argiena, naiz eta nortasun ezberdinak egon taldean. 

     Azkenengo egunean, mural guztiak aurkeztea zen gure xede, baina ez dakigu nork apurtu eta lapurtu zituen taldeko batzuena. Honek amorrua sortarazi zuen taldean, ez genekien ez nork ez zergaitik, eta erantzun faltan batzuetan (edo gehienetan) amorrua eta frustazioa sortzen du. Honekin lotuta, idatzi batzuk prestatu genituen, gure ahotsa eta sentimendua azaleratu nahi genuen unibertsitate guztiari. Ohiartzunik izan zuen ez dakigu, baina behintzat  adierazi ginen.