BARRIA 2013

      Praktikak egin ditudan Ikastolatik deitu zidaten orain dela hiru aste ea Barriara joan nahi nuen beraiekin. Ez nuen pentsatzeko astirik behar, izugarrizko BAIIII bat atera zen nire ahotik, pentsatu gabe.

      Oso esperientzia polita eta aberasgarria izan da niretzat. Irakaskuntzako gauza gehiago ikasi ditudalako, eta beraiekin denbora gehiago pasatzeko aukera izan dudalako ere, azken finean beraiek dira gehien erakusten digutenak.

      42 ume joan dira totalean. Bi falta dira, bat klase bakoitzeko (bikiak dira, baina banatu egiten dituzte independenteak izateko, eta bakoitzak bere lagunak izateko), diru kontua zela eta ez dira Barriara joan… pena bat izan da, gainera beraiek ez dute ondo ulertu, badakite diruagatik dela, baina bost urte dituzte, eta azkenean sentitzen dutena da, guztiok joan direla beraiek izan ezik. Pena bat. Emen aniztasun ekonomikoa ikusten da.  (Neill- Summerhill 1959- “umeek ulertzen ez dutena sentitzen dute”). Ikastetxeak diru kantitea hileroko kuotetan banatzeko aukera eman zien, baina gurasoek azkenean ezetz erabaki zuten. Udan guztiok elkarrekin joango dira oporretan. 

Beste aniztasun mota ere dago klasean, bi atzerritar ditugu gurekin. Anai-arreba. Bakoitza klase batera doa. Mutilak  Batek 7 urte ditu (eta 5eko klasean dago), azaldu zidaten, hizkuntza ez daukatenean txikiekin sartzen dituztela, ezinezkoa izango zen berarentzat bere adina dutenekin egotea… hizkuntza munduan dagoen hesirik handienetarikoa baita. Beste klasean neska dago. Oso ezberdinak dira eta bere integrazioa ere ezberdina izan da. Mutikoa integratuagoa dago klasean (bera pasa den urtean ailegatu zen Saharatik). Neska berriz, betidanik egon da ikastolan, baina ez du integratzea lortu, harremenetan ez da oso trebea. Umeen artean komentarioak entzun ditut. Arrazakeriarekin  serikusia dutenak (adibidez, bera ez da hemengoa, saharakoa da, …) mespresuko hitzal batekin. Hain txikitatik ikustea ikaragarria iruditzen zait, eta seguru kulturala dela. Hau ez doa genetikan. Pena bat da, egoera hauek agertzea…  Nabaritu dudana mutikoa bere nortasunagatik ere hobeto integratu dela neska baino.

      ikastola inklusibitatean lan egiten dut. Ni txikia nintzenean mutiko itzu bat zegoen, eta nola egokitu zuten guztia berarentzat oroimena dut. Gaur egun ere minusbaliotasunarekin dituzte bi ume, eta egunero ikastolara joaten dira arazorik gabe. Beharretara egokitu dute dena beti, ingurunea, edo beharrezkoa zena, kalitatezko premia bereziak behar dituzten umeentzako hezkuntza eskainiz.

      Andereñoekin ere asko hitz egiteko aukera izan dut. Nola aldatu egin den egoera, beraiek  20 bat urte zituztenik hasi ziren lan egiten.  Gaur egun lana bilatzea (andereño bezala) ez dela hain erreza, eta gero eta ilunago adierazten dela etorkisuna…, nola jokatzen duten gai batzuetan… adibidez janariekin… bakioitzak bere filosofia du, nirea ere islatzeko aukera izan dut, nola ikusten dudan ni janariaren kontua, adibidez uste dut, inoiz ez zaiola behartu behar ume bati ez duen zerbait jaten. Lagundu ahal diozu jaten, esan ahal diozu gehiago jateko, probatzeko esan, negoziazioarekin jolastu… baina behartu hitza ez zait batere gustatzen. Jantokian andereño eta laguntzaile bakoitza mahai batean zegoen eserita eta mahai horren arduraduna zen, eta umeekin egoten ziren, janaria botatzen, ikusten nola jaten zuten… eta gero dena jaso behar genuen, arduradunaren laguntzarekin. Beraiei arduraduna izatea asko gustatzen zaie, inportanteak sentitzen direlako, eta asko lagundu didate mahaiak jasotzen eta garbitzen. Benetan ondo pasatu dugula.

      Bukatzeko aipagarria iruditzen zait komentatzea  oso polita eta inportantea iruditzen zaidan arloa: emozionala . Umeen sentimenduak nola azalaratzen diren. Nola sentitzen diren egoera ezberdinetan, besteekiko harremanekin… nola falta bota dituzten batzuk gurasoak eta nola guk lasaitzeko ahalmena eta gaitasuna daukagun. Ze nolako irudia duten bere andereñoaz. Beraientzat oso inportantea baita.  Benetan gustura egon naizela, gauza ikasi ditudala, behatzeko aukera ikaragarria izan dut, eta barruan sentitzeko aukera.

      Disfrutatzea izan da gure xede garrantzitsua eta lortu genuen. Gora Barria 2013!